مطلبی از فیس بوک آقای زیباکلام
با سلام و عرض ادب خدمت کاربران عزیز .
من و شما تقریبا دیگر عادت کرده ایم به برنامه های صدا و سیما که بنده را در آنجا دعوت می کنند اما در دقیقه نود و «به فرموده» حضور من در آن برنامه لغو می شود . اوایل
آبان ماه خانمی از رادیو تماس گرفتند و فرمودند که دوشنبه هفته آینده (ششم
آبان 1392) رادیو گفتگو در ساعت 8 شب میز گردی دارد به مناسبت 13 آبان.
بنده با تعجب پرسیدم که «برنامه زنده است ؟ » ، پاسخ داده شد که «آری». من
هم در نهایت ناباوری و خوشحالی قبول کردم. فقط توضیح دادم که ساعت 8 آن شب
جایی دعوت دارم و نمی توانم همه برنامه را در خدمت باشم، که گفته شد شما
نیم ساعت هم باشید خوب است. آن شب بنده خودم هم، به بسیاری از دوستانم
اس.ام.اس فرستادم که اگر آب دستتان است زمین بگذارید و ساعت 8 رادیو گفتگو
را بگیرید. اما مسئولین رادیو بنده را «کنف» کردند. البته دعا می کنم که در
پیشگاه حضرت باریتعالی «کنف» نشویم والا کنف شدن در دستگاه صدا و سیمای
ایران خیلی مصیبتی نیست. در آن برنامه می خواستم مسئله «آمریکا ستیزی» را
برای نخستین بار از یک منظر جامعه شناسی مطرح نمایم. یعنی می خواستم این چند پرسش را با سایر شرکت کنندگان به بحث بگذارم:
1-آیا پدیده «آمریکا ستیزی» بخشی از انقلاب اسلامی بود یا نه؟
2-با
توجه به اینکه آمریکاستیزی (به زعم بنده) بخشی از انقلاب اسلامی نبوده(و
اهداف انقلاب اسلامی خواسته های مدنی و دموکراتیک همچون حاکمیت قانون،
محدودیت قدرت حکومت به قانون، آزادی بیان، آزادی انتخابات، آزادی تشکل های
سیاسی و صنفی مستقل از حکومت، آزادی مطبوعات و . . .)، چرا وچگونه می شود
که آمریکاستیزی و اصرار بر دشمنی با آمریکا در سال 1358 تبدیل به یک گفتمان
و جریان نیرومند سیاسی می شود که تا به امروز همچنان ادامه دارد؟
3-آمریکاستیزی
در برگیرنده کدامین منافع سیاسی و اجتماعی برای مسئولین در ایران بوده که
همواره مصر بر تداوم آن تا به امروز بوده اند و همچنان هم اصرار بر استمرار
آن دارند؟
4-و بالاخره و آنچه که به زعم خودم
اساسی ترین و بنیادی ترین پرسش از طرفداران دشمنی با آمریکا است: بنده یک
دو جین مثال یا مورد می آورم که چگونه آمریکاستیزی ظرف 34 سال گذشته تیشه
به ریشه منافع ملی ایران زده است. در مقابل آنان فقط یک مورد، و فقط یک
مورد را نشان دهند که آمریکا ستیزی برای منافع ملی ایران سود و حاصلی داشته
است؟
در عشق توام نصیحت وپند چه سود
زهراب چشیده ام مرا قند چه سود
گویند مرا که بند بر پاش نهید
دیوانه دل است پای در بند چه سود.
ایام به کام باد
صادق زیبا کلام
هشتم آبان 1392
